"Więzień nieba"

Carlos Ruiz Zafon

Wydawnictwo: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA
Rok wydania: 2012
Liczna stron: 410



Jest rok 1957. Interesy rodzinnej księgarni Sempere i Synowie idą tak marnie jak nigdy dotąd. Daniel Sempere, bohater Cienia Wiatru, wiedzie stateczny żywot jako mąż pięknej Bei i ojciec małego Juliana.

Następny w kolejce do porzucenia stanu kawalerskiego jest przyjaciel Daniela, Fermin Romero de Torres, osobnik tyleż barwny, co zagadkowy: jego dawne losy wciąż pozostają owiane mgłą tajemnicy. Ni stąd, ni zowąd przeszłość Fermina puka do drzwi księgarnia pod postacią pewnego odrażającego starucha.

Daniel od dawna podejrzewał, że skoro przyjaciel nie chce mu opowiedzieć swojej historii, to musi mieć ważny powód. Ale gdy Fermin wreszcie zdecyduje się wyjawić mroczne fakty, Daniel dowie się rzeczy, o których Barcelona wolałaby zapomnieć. Jednak niepogrzebane upiory przeszłości nie dadzą się tak łatwo wymazać z pamięci. Daniel coraz lepiej rozumie, że będzie musiał się z nimi zmierzyć.

I choć zakończenie powieści wydaje się ze wszech miar pomyślne, to Ruiz Zafon mówi nam wprost, że prawdziwa historia jeszcze się nie skończyła. Dopiero się zaczęła.

(tekst na okładce książki)


"Jeśli komuś wydawało się, że prawdziwa powieść gotycka umarła w XIX wieku, książka ta zmieni jego pogląd. Jest to historia tajemniczych pułapek, gdzie nawet drugoplanowa fabuła ma swoje wątki. W rękach Ruiza Zafona każda scena wydaje się być wyciągnięta z wczesnych filmów Orsona Wallesa. Trzeba być prawdziwym romantykiem, aby zdołać docenić całą wartość tej książki, gdyż jest to imponująca lektura".
Stephen King
(wypowiedź dotycząca "Cienia wiatru")

"W Grze anioła jest wszystko, co najlepsze we współczesnej literaturze: zagadka, zbrodnia, miłość, czarny humor i dowody potwierdzające czar i siłę książek. Tę książkę zechcesz zabrać ze sobą do autobusu, mimo że ma 600 stron. I to jej najlepsza recenzja".
"Glamour", styczeń 2009

"Zafon pisze absolutnie klasycznie: Pałac Północy mógłby powstać równie dobrze sto lat wcześniej - nie byłoby w nim wówczas jedynie nielicznych uwag o rozliczeniu z kolonializmem. Ale ten literacki konserwatyzm nie boli, a wręcz przeciwnie - może właśnie ze względu na tradycyjną formę baśni o gorzkim dojrzewaniu do dorosłości lektura Pałacu Północy sprawia dużo satysfakcji".
Piotr Kofta, "Dziennik. Gazeta Prawna", kwiecień 2011

"Cień wiatru był fenomenem literackim na niespotykaną skalę. Od 2011 roku, kiedy pojawił się na rynku księgarskim w Hiszpanii, został przetłumaczony na 45 języków i sprzedany w ponad 10 milionach egzemplarzy. Stał się najbardziej znaną - po Don Kichocie - powieścią hiszpańską na świecie".
Elżbieta Sawicka, "Twoja Księgarnia", styczeń 2008

"Mówi się wręcz o zafomanii. Widać ciągle czujemy tęsknotę do klasycznych powieści, zwłaszcza takich, które na kilka godzin zmonopolizują naszą uwagę i przypomną te chwile z dzieciństwa, kiedy z zapamiętaniem śledziliśmy perypetie ukochanych bohaterów. Losy Daniela Sempere poznajemy z taką właśnie naiwną wiarą, najprzyjemniejsze zaś jest, że tej naiwności nie musimy się wstydzić".
Bartosz Staszczyszyn, "Tygodnik Powszechny", kwiecień 2005

"Zazdroszczę ludziom, których czeka jeszcze przyjemność czytania Cienia wiatru".
Andrzej Rostocki, "Rzeczpospolita", maj 2006