Madhumasam (2007) (Telugu: మధుమాసం)


Reżyseria: Chandra Siddhartha
Produkcja: D. Ramanaidu
Muzyka: Mani Sharma


Premiera filmu: 9 luty 2007


Obsada

Sumanth ... Sanjay
Sneha ... Hamsa
Parvati Melton ... Maya
Vajja Venkata Giridhar ... właściciel sklepu, przyjaciel Sumantha
Seema
Giri Babu
Naresh
Chalapati Rao ... ojciec Hamsy
Sudha
Venkat
Ravi babu - szef Sanjaya i Mayi


Fabuła

Sanjay (Sumanth) to chłopak, który nie wierzy w miłość. Nie myśli o małżeństwie i poświęca się pracy. ma jednak dobre serce i zawsze pomaga, gdy widzi niesprawiedliwość.
Hamsa (Sheha) wierzy natomiast, że miłość istnieje i że znajdzie swojego Księcia, który okaże się dobrym mężem dla niej. To dziewczyna, dla której rodzina i przyjaciele są najważniejsi.
Hamsa wraz z ojcem zamieszkuje w domu Sanjaya. Jego rodzice wynajmują im mieszkanie na pietrze. Dziewczyna z miejsca zaprzyjaźnia się z jego rodzicami a jej samej wpada w oko Sanjay. Ten jednak początkowo nie poświęca jej swojej uwagi. Z czasem jednak sytuacja się zmienia a Hamsa zakochana w Sanjayu oświadcza mu się Chłopak zgadza się, by uniknąć małżeństwa ze swoją kuzynką Mangą. Gdy Hamsa dowiaduje się jednak, że ten jej nie kocha zrywa zaręczyny. Traci wiarę w miłość a z czasem Sanjay uświadamia sobie, że bardzo mu na dziewczynie zależy. Czy jednak na związek pomiędzy tym dwojgiem nie będzie już za późno?


Fotki:

____________________________________________________________________
źródło: wikipedia oraz mój opis filmu


Moja wrażenia

Podobało mi się Ale jak się tyle nasiedzi nad tłumaczeniem napisów to właściwie trudno, żeby się film nie podobał Przynajmniej mnie tam się podobał Ale mam zdecydowanie słabość do Sumantha, tak mi już od Godawari i Pourudu zostało a Madhumasam tylko tą słabość pogłębił
Fabuła taka dosyć lekka i przyjemna. Scen walki dużo nie było, a przynajmniej te co były to nie ciągnęły się długo. Także jak ktoś średnio lubi nawalanki z Południa to po ten film może sięgnąć. Co prawda trochę się biją, ale jednak nie aż tyle.
Sumanth jako cynik, który w końcu zakochuje się na zabój fajnie zagrał. Pasowała mu ta rola. Tak samo podobała mi się Sheha. Parvati jako Maya przyjaciółka Sanjaya też mi się nawet podobała, choć makijaże troszkę przesadzone w jej przypadku. Trochę nienaturalnie wyglądała, choć chyba o to twórcom filmu chodziło.
Piosenki nawet mi się podobały. Nie wszystkie są porywające, ale całkiem przyjemnie się ich słucha.
I choć film nie należy do jakiś tam szczególnie rewelacyjnych produkcji to moim zdaniem jest całkiem fajny. Przyjemnie się go ogląda i jak miło popatrzeć na Sumantha
Moja ocena 5!