Saga o Wiedzminie
Andrzej Sapkowski



Wiedźmin to typ wojownika stworzony przez Andrzeja Sapkowskiego. Pojawia się w Cyklu wiedźmińskim tego autora, na który składają się dwa zbiory opowiadań oraz pięciotomowa Saga o wiedźminie. Wiedźmini zrzeszeni są w tajemnym bractwie i zajmują się odpłatnym zabijaniem potworów zagrażających bezpieczeństwu ludzi. Głównym bohaterem Cyklu jest wiedźmin Geralt z Rivii.

Na podstawie tego powstał film Wiedźmin oraz gra komputerowa Wiedźmin i Wiedźmin: Powrót Białego Wilka


Lista książek

I. Opowiadania
1. Ostatnie życzenie (SuperNOWA 1993)
2. Miecz przeznaczenia (SuperNOWA 1992)
3. Coś się kończy, coś się zaczyna (SuperNOWA 2000) (zawiera dwa opowiadania luźno związane z cyklem wiedźmińskim)
II. Saga o wiedźminie
1. Krew elfów (SuperNOWA 1994)
2. Czas pogardy (SuperNOWA 1995)
3. Chrzest ognia (SuperNOWA 1996)
4. Wieża Jaskółki (SuperNOWA 1997)
5. Pani Jeziora (SuperNOWA 1999)


O Wiedźminach

Wiedźminami zostają przede wszystkim dzieci niewiadomego pochodzenia. Wielu sądzi, że wiedźminami zostają dzieci-niespodzianki, wiedźmini wierzą, że kiedyś uda im się znaleźć takie dziecko i nie będzie ono musiało przechodzić żadnych prób ani mutacji, by stać się wiedźminem. Młodzi wiedźmini, trenowani są od najmłodszych lat w sztuce walki. Ich organizmy są poddawane daleko idącym przemianom poprzez magiczne eliksiry (tzw. Próba Traw), w celu przygotowania ich do walki z potworami (organizmy wiedźminów nabywają także nowych możliwości, jak na przykład kontrola nad odruchem źrenicznym, wyostrzone zmysły, zwiększony refleks i wytrzymałość). Duża część kandydatów umiera w czasie tych zabiegów. Skutkiem ubocznym zmian jest bezpłodność, często oszpecenie twarzy i czasami utrata pigmentu, przez co wiedźmin staje się albinosem. Skutki uboczne są bardzo różnorodne.

Wiedźmiński trening uczy tłumienia emocji (również dzięki eliksirom), co sprawia, że wielu ludzi postrzega wiedźminów jako pozbawionych uczuć. Uczy również szybszego (oraz cichszego) od innych stworzeń poruszania się, co jest podstawowym atutem każdego wiedźmina. W czasie szkolenia wiedźmini uczą się również wszystkiego o potworach, z którymi może im przyjść walczyć, podstaw magii (znaki wiedźmińskie) oraz wytwarzania eliksirów, które krótkotrwale podnoszą ich sprawność w walce (jakkolwiek nie jest wspomniane czy wiedźmini rzeczone eliksiry wykonują własnoręcznie). Każdy wiedźmin posiada magiczny amulet, który ostrzega przed obcą magią i niebezpieczeństwem, stanowi także znak rozpoznawczy oraz cechowy.

Wiedźmini pojawiający się w powieści: Geralt z Rivii, Eskel, Vesemir, Lambert, Coën z Poviss.


Inne postaci

W książkach o Geralcie z Rivii występuje też wiele innych postaci:
Cirilla (Ciri) - dziecko przeznaczenia, księżniczka, wnuczka Calanthe i córka Pavetty. Starsza Krew, Krew Elfów, Jaskółka i Pani Jeziora. Dziecko Niespodzianka, które dostał Geralt. Szkolona w Kaer Morhen.
Jaskier - bardzo zabawna postać, trubadur i poeta. Przyjaciel Geralta.
Yennefer z Vengerbergu - wielka czarodziejka, zakochana z wzajemnością w Geralcie. Łączy ją z Ciri i z Geraltem bardzo wiele. Dawny członek Rady, nie była jednak w Kapitule. Po aferze na Thanned posądzona o zdradę, co było nieprawdą.
Triss Merigold - kolejna czarodziejka, przyjaciółka Yennefer, zakochana w Geralcie, członek Loży.
Filippa Eilhart - czarodziejka, szefowa Łoży i doradca Dijkstry. Przed aferą na Thanned członek Rady i Kapituły.
Milva - czyli Maria Barring, zwana też Kanią, łowczyni, towarzyszka Geralta. Wyruszyła razem z nim by ratować Ciri.
Cahir aep Ceallach - Nilfgaardczyk uparcie twierdzący, że nim nie jest. Również uczestniczy w wyprawie ratunkowej dla Ciri.
Emiel Regis - wampir wyższego rzędu, cyrulik, alchemik i uczony. Także członek wiedźminowej kompanii.
Avallac'h - Wiedzący, elfi czarodziej. Pomaga Geraltowi na cmentarzu Tir na Bea Arainne.
Vilgefortz z Roggeveen - potężny czarodziej, głowa Kapituły. Odpowiedzialny za przewrót na Thanned. Śmiertelny wróg Ciri, Yennefer i Geralta. Emhyr van Emreis - Deithwen Addan yn Carn Morvudd, Biały Płomień Tańczący na Kurhanach Wrogów, imperator Nilfgaardu.


Opis

1. Opowiadania
Cykl wiedźmiński (jeszcze wówczas nie planowany przez autora) zaczął się jako seria opowiadań, pierwotnie publikowanych na łamach miesięcznika "Fantastyka". Były głównie nowymi wersjami znanych legend i baśni.
Pierwszym z nich było opowiadanie pt. Wiedźmin z grudnia 1986 roku, napisane na konkurs "Fantastyki", w którym zajęło III miejsce (I miejsce - Wróciłeeś Sneogg, wiedziałam... Marka S. Huberatha).
Kolejne opowiadanie pt. Droga, z której się nie wraca (niezwiązane bezpośrednio z samym Geraltem) ukazało się w sierpniowym numerze pisma w 1988 roku. Początkowo, autor nie chciał nawiązywać w nim do cyklu ze świata wiedźmina, jednak kiedy cykl ten zaczął powstawać, pojawiły się w nim nawiązania do fabuły tego opowiadania. Jak wspomina pisarz, kiedy Droga, z której się nie wraca po raz pierwszy ukazała się na łamach "Fantastyki", zostały tam dokonane pewne poprawki redaktorskie bez zgody samego Sapkowskiego.
Pierwsze cztery opowiadania o Geralcie oraz Droga, z której się nie wraca, ukazały się w zbiorze opowiadań Wiedźmin, który został opublikowany nakładem wydawnictwa REPORTER. Później wszystkie piętnaście opowiadań wiedźmińskich ukazało się w dwóch zbiorach wydawnictwa superNOWA - Ostatnie życzenie oraz Miecz przeznaczenia. Dwa opowiadania pośrednio związane z cyklem - Droga, z której się nie wraca oraz Coś się kończy, coś się zaczyna (opowiadanie-żart, opublikowane w 1994 w fanzinie "Czerwony Karzeł", mylnie odczytywane przez niektórych jako "alternatywne zakończenie sagi o wiedźminie") znaleźć można w zbiorze Coś się kończy, coś się zaczyna.

2. Saga o wiedźminie
Saga o wiedźminie to pięć powieści o wiedźminie Geralcie (Krew Elfów, Czas Pogardy, Chrzest Ognia, Wieża Jaskółki, Pani Jeziora), w których Sapkowski łączy wiele wątków rozpoczętych w opowiadaniach oraz dodaje nowe. Oprócz samego wiedźmina, główną bohaterką jest również Ciri - dziecko-niespodzianka znane już z opowiadań. Nazwa Saga o wiedźminie została nadana przez wydawcę - Sapkowski zamierzał nazwać sagę Krew elfów, zaś pierwszy tom miał być pierwotnie zatytułowany Lwiątko.


Ekranizacja

Wiedźmin doczekał się ekranizacji w 2001 roku. Reżyserem filmu był Marek Brodzki. Scenariusz napisał Michał Szczerbic, który pod koniec wycofał się z produkcji. Rolę tytułową powierzono Michałowi Żebrowskiemu. Muzykę skomponował Grzegorz Ciechowski. Film został stworzony jako dodatkowy efekt prac nad serialem telewizyjnym, którego premiera miała miejsce jesienią 2002 roku.
Film nie spodobał się publiczności, wskutek czego zarobił jedynie około połowy tego, co wydano na jego produkcję. Prawdopodobne przyczyny niepowodzenia to:
# Na skutek prób wykorzystania jak największej części oryginalnego materiału fabuła okazała się niespójna.
# Znaczna część osób uczestniczących w produkcji nie miała do czynienia z literaturą Andrzeja Sapkowskiego.
# Błędy w doborze obsady i kostiumów
# Bardzo słabe efekty specjalne (szczególnie potwory np. złoty smok, bazyliszek)
# Błędy i nielogiczności w fabule (oraz, niekiedy znaczne, odejścia od fabuły cyklu wiedźmińskiego)

Mimo złych ocen film chwalono za muzykę Grzegorza Ciechowskiego oraz postać Geralta (mimo pewnych błędów charakteryzacji).

____________________________________________________________________________
żródło: Wikipedia


Moja ocena:

Długo nie mogłam przekonać się do książki przez wprost tragiczny film Ale gdy już wzięłam się za czytanie nie mogłam przestać Książka jest wspaniała. Jest wciągająca i ani przez chwilę nie wieje od niej nudą. Momentami nawet wzruszająca i co najważniejsze ma swietny "cięty" i sarkastyczny humor - to chyba jej największa zaleta Czytałam ją jak dotąd raz ale mam zamiar zrobić sobie powtórkę w najbliższym czasie A co wy sądzicie o książce?

Ostatnio edytowany przez olga89 (2009-11-17 21:36:01)