Przepiękny, wstrząsający film. Kto nie widział, ten powinien zobaczyć. Ode mnie 6.

Filmik fajny i ciekawy. Dosyć realistycznie pokazuje walkę dwóch religii. Muzyka bardzo fajna i ogólnie daję 5+ Dzieciaki są świetne bardzo przejmujące było to jak się pytali kim są czy muzułmanami czy hinduistami.
Filmik gorąco polecam.

Nie wiem czy dać 3 czy 4. U mnie to jest tak pomiędzy. Film oparty na faktach - może dlatego taki sobie. Podobał mi się za to bardzo spór pomiędzy rodzicami, miłość nie zna granic religijnych.

Oceniłam na 6. Film jest niesamowity - nie pamiętam kiedy go oglądałam, ale to było moje pierwsze spotkanie z Kolly, mogę powiedzieć, że jestem bardzo zadowolona.
Historia niby zwyczajna, ale taka.. czarująca. I to zakończenie - dla mnie po prostu jest magiczne.
Teraz wygląda jakbym opisywała jakąś mocno romantyczną historię, ale tak nie jest .
Film wywarł na mnie ogromne wrażenie, bulwersowałam się w niektórych momentach, a muzyka jest naprawdę bardzo dobra.
Polecam wszystkim .

nie miałam ochoty oglądać tego filmu,ale wasze zachęcające recenzje zachęcają mnie do tego!!!Dziękuję

Piękny film... Na początku zapowiadał się jak zwykła historia miłosna, ale druga część jest straszna. Okropne, że ludzie potrafią być tak okrutni żeby nie oszczędzać nawet dzieci. Gdy Shekhar szukał dzieci w kostnicy to się popłakałam. Wojna to straszna rzecz, a mimo to ludzie potrafią się mordować przez takie rzeczy jak religia . Film ma ode mnie mocne 6 i zdecydowanie zaliczam go do tych "lepszych" filmów indyjskich.

Film świetny , dawno nie ogladalam tak dobrego filmu   , Polecam

Bombay


Rok premiery: 1995


Reżyseria: Mani Ratnam


Obsada:

Arvind Swamy - Shekhar Mishra Narayan
Manisha Koirala - Shaila Bano


Fabuła filmu

Pierwsza połowa filmu przypomina typową produkcję bollywoodzką. Młody bramin Shekhar (Arvind Swamy) zakochuje się z wzajemnością w muzułmance, Shaili Bano (Manisha Koirala). Ich rodzice są przeciwni temu związkowi, więc bohaterowie uciekają do Bombaju i biorą ślub. Przez kilka lat żyją szczęśliwie, do czasu, gdy w mieście zaczynają się nasilać nastroje antymuzłmańskie.


Tlo historyczne:

W 1528 roku muzułmański cesarz Babur rozkazał zburzyć hinduską świątynię w Ajodhji, w miejscu narodzin Ramy i zbudować tam meczet (Babri Masdźid). Pod koniec lat osiemdziesiątych XX. wieku odżył spór o położenie meczetu, a hinduska organizacja Wiśwa Hindu Pariśad rozpoczęła zbiórkę funduszy na odbudowę świątyni. W 1992 roku meczet został zburzony przez fanatycznych hindusów, a Indie objęła fala pogromów muzułmanów.


Moja opinia:

Choć mało osób o tym wie, film jest tamilski. Oglądałam go z dubbingiem hindi (ta wersja jest popularniejsza). Istnieje również dubbing telugu.
Podoba mi się ścieżka dźwiękowa autorstwa A.R. Rahmana (też w wersji hindi), a motyw muzyczny z tego filmu (dość charakterystyczny) pojawia się również w wielu innych fimach, np. "Fire" i "Pan życia i śmierci" (główną rolę gra Nicolas Cage), a fragment w "Yes Boss". Tu można sobie posłuchać: http://www.dishant.com/album/bombay.html

Druga część filmu pełna jest drastycznych scen. Już gdy pojawiają się hinduscy nacjonaliści, cali obwieszeni na pomarańczowo, przechodzą ciarki. Po obejrzeniu tego filmu miałam chwilowy kryzys (na szczęście minął). Nie sądziłam, że cokolwiek może mnie tak zniechęcić do Indii, nawet wszystkie sprawy dotyczące wdów. Niby wiedziałam, że w Indiach mają czasem miejsce zamieszki na tle religijnym, ale pewnie naoglądałam się za dużo bollywoodzkich bajek, w których przedstawiciele różnych wyznań żyją obok siebie w pokoju i stąd szok.