Gdyby jutra nie było spróbowałabym zrobić coś co chciałabym zrobić

odp.Krótko:

  Gdy by jutra nie było robiła bym to czego nigdy nie robiłam  NP.

skoczyłabym z samolotu (ze spadochronem) **

1. Myśle że zrobiłabym tak jak on, czyli nie pokazywał swej słabości, może tylko najblizszym bym powiedziała. Pewnie czasem bym czasem coś chlapneła ale później bym się z tego wytłumaczyła tak żeby nikogo nie martwić.
2. Najpierw szok, później depresja a na koniec użalanie się do Boga typu: "Dlaczego ja?!!!" A jakbym już wiedziała że nie dozyje jutra pożegnałabym się ze wszystkimi, przeprosiła albo napisała bym listy do znajomych.
3. Hmm... trudne pytanie.. Zalezy od sytuacji. Myśle że bym powiedziała tylko rodzinie i przyjaciołom.
4. No może troche.
5. Myśle ze nauczył mnie miłości do ludzi tzn. żeby nie obrażać sie o byle co, by nie szukać wrogów tylko przyjaciół. Nauczył mnie cenić ludzi i dostrzegać w nich dobre wady a nie tylko te złe. Nauczył mnie by cenić każdą godzinę i minute którą spędzimy z bliskimi. Zrozumiałam po tym filmie że należy uszczęśliwiać ludzi zawsze, nie tylko wtedy gdy wiemy że już więcej im nie damy.

Ja sobie obiecałam że jak zachoruje na jakąś powarzną chorobe to nigdy nie będę mieć pretensji  do nikogo bo to jest przeznaczenie i trzeba to zaakceptować i starać sie żyć normalnie - tak jak mój ukochany Aman...

(1)normalnie zyl
(2)to skomplikowane i zalezy od wielu czynnikow otaczajacych mnie.
(3)nikomu bym nic nie powiedzial,nie lubie zamartwiac ludzi.
(4)nic nowego w nim juz nie dostrzeglem
(5)juz pisalem,ale znow krotko>>>poswiecenia(ale nie sprecyzuje dla kogo i jakiego rodzaju,moja tajemnica)

Trudne pytanie.....
Byłby szok. Ale to by mnie popchnęło do zrobienia rzeczy o których bym nawet nie myślała
Ja chyba również jak Anulka starałabym się przeżyć ten ostatni dzień jak najlepiej. Robiłam bym wszystko co szalone, nie przejmowała się opiniami innych. Wybawiłabym się po wsze czasy! I spędziła ostatnie chwilę z rodziną.

Hmm...Co byś zrobił gdybyś za nic nie mogł odpowiedzieć na pytanie Co by było gdyby jutra nie było ?

mi się bardzo podobało to co zrobił Aman, ale sama bym tak nie zrobiła..
chociaz nie wiem sama.. i nie chce się przekonaxc.. spontanicznie.

1) Wątpię, abym zachowała się tak jak Aman. Gdybym spotkała Nainę stchórzyłabym i nawet nie próbowała wchodzić w ich życie, ale gdybym już ich poznała i została częścią rodziny nie byłabym wystarczająco silna, aby połączyć Nainę i Rohita.
2) Byłabym w wielkim szoku. Znając mnie załamałabym się i nie chciała z nikim rozmawiać, obraziłabym się na cały świat i miała pretensje do Boga za to, że odbiera mi coś najpiękniejszego - życie.
3) Tak jak wyżej napisałam - na sto procent bym się załamała, ale potem po przyswojeniu tej informacji, kto wie może przestałabym się zachowywać jak rozkapryszony bachor i zaczęłabym cieszyć się życiem tak jak Aman.
4) Zdecydowanie ! Po pierwszych obejrzeniu KHNH nie zrozumiałam całego filmu. Dopiero następnym razem zrozumiałam wszystko, a każde następne obejrzenie tego filmu potęgowało we mnie nowe uczucia.
5) Owszem, nauczył mnie jak cieszyć się życiem, ale przede wszystkim otworzył mi oczy. Teraz widzę więcej rzeczy, których wcześniej nie widziałam. Rozumiem o wiele więcej i staram się żyć tak jak Aman. Cieszyć się każdym dniem, brać życie garściami i nie zadręczać się żadnymi rozterkami. Po upadku nie poddawać się tylko wstać i walczyć dalej wciąż z uśmiechem na ustach.

P.S. Nie wiem czy zrozumiecie to co napisałam. Czasem nie potrafię dobrać słów do tego o czym myślę, a w czasie pisanie odpowiedzi na tak trudny temat plącze mi się po głowie tyle myśli, a mimo to ja wciąż nie wiem co napisać.
Mam nadzieję, że nie wyszło aż tak źle.
Będę próbować to poprawiać

to jesteśmy umówione, na wypadek choroby z określonym odgórnie czasem życia, robimy razem skok na bank i dzielimy się po połowie?
a potem szaleństwa jakich świat nie widział

bez obaw, są takie, które nie spadają na rodzinę zmarłego :>
można szaleć do bólu ^_^

(poza tym zawsze można napaść jakiś bank )

Luuana napisał:

Ja taką hipotetyczną sytuację podzieliłabym na dwa warianty. Pierwszy to wariant gdy nie mam zbyt wielu środków, i jestem przeciętnie zarabiającym człowieczkiem. Drugi wariant to byłaby opcja gdybym miała więcej pieniędzy, to chciałabym polecieć do Brazylii i tam szaleć do upadłego z jakimiś przstojniakami.

w takiej sytuacji nie przejmowałabym się pieniędzmi. zawsze można wziąć jakiś szalony kredyt (byle gwarantował, że rodzina nie będzie musiała go spłacać). kto patrząc na taką młodą, pełną życia osobę mógłby przypuszczć, że jej dni są policzone?
no, chyba, że nie jesteś pełnoletnia, to wtedy byłoby to nieco bardziej skomplikowane

trudne pytanie.
łatwo jej wyobrazić sobie taką sytuację i dywagować, co by się zrobił, a czego nie, ale życie weryfikuje takie oderwane od kontekstu pomysły.
ale pogdybać zawsze można (byle nie trzeba było tego w praktyce sprawdzać!)

zabrzmi to trochę egoistycznie, ale gdybym wiedziała, że jutra może nie być, choć raz chciałabym zrobić coś tylko dla siebie. Mam niestety taką tendencję, że zwykle myślę o innych i co zrobić by kogoś uszczęśliwić, bądź nie zranić.
Mając świadomość nadchodzącego końca chciałabym ostatni raz zaszaleć i nie liczyć się z konsekwencjami. Wypić duszkiem butelkę szampana z Champanii, tańczyć na stole w jakimś barze i bawić się do upadłego :-)

A przed samym końcem chciałabym mocno przytulić wszystkich, których kocham, powiedzieć im jeszcze raz jak wiele dla mnie znaczą i odejść. Chociaż pewnie co do miłości życia - gdybym była w takiej sytuacji jak Aman, wątpię bym zdobyła się na ten ostateczny egoizm i wyznała ukochanej miłość. Chociaż, kto wie?

Cieszmy się lepiej, że nie musimy na poważnie roztrząsać takich problemów!

1. zrobiłabym dokladnie tak jak on
2. starałabym sie jak najlepiej spedzic ten czas... postaralabym sie przezyc w ten ostatni czas  cale zycie ktorego nie dane mi było przezyc...
3. raczej bym niekomu nie powiedziala ze mnie nie bedzie... i chcialabym zeby Ci ktorych kocham zapaietali mnie jak najlepiej i zeby byli szczesliwi
4. oczywiscie z perspektywy czasu wiecej widze w tym filmie...
5. hmm bo wlasnie o tym jest ten film cieszyc sie chciala tak jakby jutra miało nie byc... i jak mam problemy to jakos ten film przychodzi mi do głowy i od razu jakos lepiej... a poza tym hmm oczywiscie milosci poswiecenia i przyjazni....

Ja bym po prostu korzystała z życia jak najwięcej

Nie wiem czy byłabym taka altruistką na miejscu Amana i i nie chciała spedzić ostatnich chwil życia z ukochaną mi osobą. Choć może....trudno powiedzieć jak się nie jest w takiej sytuacji. Bardzo trudne pytanie.

1. Właściwie nie wiem czy bym była taka pełna życia jak Aman. Raczej bym była załamana
2. Właściwie to nie wiem. wykorzystałabym jak najlepiej ten dzień...
3. Nie powiedziałabym nikomu że jutro może mnie nie być, dlaczego inni muszą cierpieć z mojego powodu? Ale fajnie sprawiać innym radość! pewnie bym tak zrobiła

Strasznie mi sie podoba jak to napisałaś...A ro z wychowawczynią to musiało być straszne, oglądasz film i naglę to staje się rzeczywistością

Właśnie co byś zrobił jak byś był/była na miejscu Amana? (1)
A co jakby to ciebie spotkało i wiedziałabyś że Jutra nie będzie? (2)
Powiedziałabyś ukochanym "Mnie Jutro może już nie być"? Czy byś był/była jak Aman, nie okazywała słabości i uszczęśliwiała innych? (3)

Znowu trudne a może łatwe pytania... Te pytania zadałam sobie po tym jak obejrzałam "Gdyby jutra nie było" i szczerze mówiąc od razu opowiedziałam sobie ale co chwila nachodziło mnie coś nowego i coś dodawałam do swojej opinii od razu po obejrzeniu filmu bo film coraz inaczej postrzegam, patrze z innej perspektywy za każdym razem jak obejrzę czy przypomnę sobie wy też tak macie?
Czy dostrzegacie po pewnym czasie coraz to więcej rzeczy i coraz to więcej rozumiecie z tego filmu, inaczej na niego patrzycie? (4)
Pytanie proste czego was nauczył ten film? -Większość odpowie że trzeba cieszyć się każdym dniem ale oprócz tego? (5)

Czekam na wasze odpowiedzi i wasze pytania