O zaciekawiłaś mnie Qausain zwłaszcza, ze widziałam gdzieś już plakat tego filmu i to niedawno. Tak więc to chyba przeznaczenie Postaram się film zdobyć i obejrzeć bo ja lubię sobie urozmaicać i różnorodne kino oglądać. Samo typowe Bollywood na dłuższą metę mnie męczy i lubię oglądać filmy o różnorodnej tematyce. Niedługo obejrzę i napiszę jak mi się podobał.

Dzięki, ale znalazłam już coś (wygląda na ładną wersję), jeśli się okaże ok to nie będę potrzebować pomocy Ale jakby co to wiem do kogo się zgłosić Potem zabieram się za Natrang. Trzeba coś więcej z marathi obejrzeć.
A jeśli lubisz takie bardziej realne filmy no albo po prostu inne to myślę, ze warto zebyś obejrzała też jakieś tamilskie produkcje. Można zobaczyć ciekawe produkcje. Np. Paruthi Veeran podobno bardzo dobry ale jeszcze akurat się za niego nie zabrałam, Kannathil Muthamittal ten widziała i bardzo dobry, Kalloori  też ciekawy, Anbe Sivam bardzo dobry, Kaadhal zdecydowanie perełka, Mozhi też dobry, bengalski Mr and Mrs Iyer, który mnie się bardzo podobał,  mam też malajalam Rathri Mazha który tez odbiega od standardów i jest podobno bardzo interesujący. Wymieniłam te raczej odmienne od typowych miłosnych filmów no i te gdzie nie ma hirosowskich walk Może coś cię skusi

Przerażające jak ludzie potrafią drugim zgotować piekiełko na Ziemi. Ale potrafią i o wiele więcej tak więc właściwie nic dziwnego...
Film przypomina mi w swoim pokazaniu indyjskich tradycji i związanych z tym okrucieństw - The Water. Tam też tradycja i przesądy unieszczęśliwiają główną bohaterkę i nie tylko, skazując ją na życie w piekle.
W Jogwie okropne jest, że życie dwojga ludzi zmienia się w jednej chwili. Na początku widzimy Suli bawiącą się radośnie a w drugiej jej życie zostaje poświęcone Bogini Yellamma. Od tej pory zostaje Jogtini i nie może wyjść za mąż, mieć dzieci, jej życie zostaje zniszczone i to tylko dlatego, że ma kołtuny we włosach? Chyba dobrze zrozumiałam Masakra jaki to bezduszny i bezsensowny przesąd. Tayappa też podziela jej los zostając Jogtą i do końca życia ma nosić sari, wyzbywając się swojego męskiego "Ja".
Qausain nie zrozumiałam tylko do końca dlaczego w jego przypadku tak przesadzono o jego losie. Coś tam było, ze chorował i gdy poproszono o radę to ta jakaś wioskowa wszystkowiedząca matka, czy jak ją nazwać określiła, że by wyzdrowieć ma służyć Bogini. O to chodziło czy niedobrze zrozumiałam?
Tak czy inaczej film robi wrażenie. Podobało mi się zakończenie bo już myślałam, ze razem popełnią samobójstwo albo spotka ich inny dramatyczny koniec a tu jednak niespodzianka Czyli trzeba walczyć o swoje szczęście
Muzyka bardzo dobra, szkoda tylko że repertuar trupy był dosyć ubogi Tzn. śpiewali non stop jedną piosenkę.
Stawiam 6, bo bardzo dobry film i świetna gra aktorska obojga bohaterów.

Ja jak oglądam filmy o takiej tematyce to zawsze w trakcie myślę, że mam diabelne szczęście, ze nie mieszkam w takim czy innym kraju, gdzie wierzą w takie sprawy. Co prawda Polska może nie jest też w 100% światła, ale jednak jako taki poziom u nas istnieje, tak więc nie dotyczy mnie takie traktowanie jak w Jogwie.
Mnie się też podobało, ze zakończenie nie pokazało dokładnie jak potoczyły się losy dwójki bohaterów, ale cieszy mnie, ze nie skończyło się bardziej dramatycznie, bo dzięki temu film daje nadzieję na lepsze jutro. Nawet z tak tragicznej sytuacji udaje się jakoś wyjść cało i można starać się żyć od nowa.
Z piosenek mój faworyt to Man Ranat Gela Ga, bo jest taka uroczo radosna i niestety nie pamiętam z jaką piosenką mi się kojarzy, ale mam wrażenie że słyszałam już coś podobnego.
Film w każdym razie porusza, przygnębia, na końcu jednak dając nadzieję.